Parafia p.w. Św. Mikołaja, Wysocice 58
Proboszcz: ks. Mirosław Besterecha
tel. 789 255 700

 

Rys historyczny:

- 1186 - wg tradycji wówczas miała istnieć tu parafia oraz obecny romański kościół. Pewne jest, że romański kościół powstał tu w XII w.
- 1257 (lub 1252) - pierwsza wzmianka o wsi - własności Odrowążów
- przełom XII i XIII w. - Odrowąże, a być może nawet Iwo Odrowąż,  budują grodowy kościół św. Mikołaja, jako jeden z pierwszych obiektów tego typy na ziemiach polskich 
- 1327 - pierwsza źródłowa wzmianka o kościele
- od 1335 - w Wysocicach mieściła się siedziba dekanatu kościelnego przeniesiona tu z Prandocina
- 1565-1613 - kościół parafialny stanowił zbór ariański
- XVIII w. - do kościoła od pn. dobudowano zakrystię
- 1779 - w kościele św. Mikołaja dano nowy strop
- XIX w. - w kościele dobudowano kruchtę i obniżono kalenice dachów.
- przeł. XIX i XX w. - budowa dworu
- 1956 - w absydzie kościoła odkryto niewyraźną romańską lub gotycką polichromię, a we framudze okna - palmetę romańską.

 

 

Fundacji Odrowążów (a może nawet samego Iwo Odrowąża) z przełomu XII i XIII w. Wg tradycji istniał on już w 1186, ale nie potwierdzają tego badania naukowe. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi dopiero z 1327, ale już w 1335 stał się siedzibą dekanatu kościelnego przeniesioną tu z Prandocina. W l. 1565-1613 zgodnie z występującym w tym czasie trendem budowla ta została przekazana arianom na zbór.

 

Dzięki temu, że do dziś zachował się w swej pierwotnej formie, należy do najstarszych i najlepiej w Polsce zachowanych wiejskich kościółków romańskich typu obronnego. Stanowi wysokiej klasy dzieło sztuki kamieniarskiej (zbudowany z ciosów). Należy do grupy grodowych kościołów jednonawowych z emporami zach. W XVIII w. od pn. dobudowano zakrystię, w 1779 dano nowy strop, w XIX w. kruchtę, obniżono też nieco kalenice dachów.

 

Kwadratowa wieża miała znaczenie obronne, o czym świadczą otwory strzelnicze. W wieży na I piętrze znajduje się oryginalna i rzadko spotykana sklepiona krzyżowo empora (rodzaj galerii) o nieznanym dziś przeznaczeniu z absydą otwartą w kierunku wnętrza nawy i ozdobiona potrójnym przezroczowym oknem, a na najwyższej, 5 kondygnacji - cztery bliźniacze okienka przeźroczowe podzielone kolumienkami. 

 

We wnęce zewnętrznej ściany prezbiterium jest umieszczony kamienny posąg Matki Boskiej z Dzieciątkiem z pocz. XIII w., wykazujący wpływy bizantyjskie. 

 

W portalu pd. - tympanon z płaskorzeźbioną sceną Narodzenia i być może postacią fundatora z pocz. XIII w. W prezbiterium widnieje romańskie okrągłe okienko, a w nawie pod stropem 4 nieduże zasklepione okna. W nawie - gotycka ambona z misterną dekoracją z przełomu XV i XVI w., renesansowy ołtarz boczny oraz barokowy ołtarz główny z XVII w. W absydzie pod 11 warstwami pobiały i narzutów odkryto w 1956 r. m.in. niewyraźną polichromię romańską i gotycką lub renesansową oraz barokową z XVIII w. (grzebień koguci i winne grona), a we framudze okna - palmetę romańską.

 

Dzwony gotyckie (najstarszy z 1530).